Historia

• Rasa ta jest rasą pierwotną, pochodzącą z rejonu Kołymy w północnej Syberii Hodowana tam przez pionierów w hodowli psów zaprzęgowych. Około 17 tysięcy lat temu wiele paleoazjatyckich plemion zamieszkiwało te tereny, gdy były one cieplejszym i bardziej przyjaznym terenem łowieckim. Ludzie zdobywali tam pożywienie polując, w czym pomagały im psy myśliwskie . Każda grupa stworzyła własny typ psa w zależności od wymagań łowieckich, ukształtowania terenu, występujących temperatur czy grubości pokrywy śnieżnej.

Wygląd

• Husky syberyjski to pies silny umiarkowanie, zwarty, o sportowej sylwetce formatu skróconego prostokąta. Dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia, od czysto białego do jednolicie czarnego, jednak najczęściej spotykane zestawienia barw to: czarny, szary, wilczasty, srebrzysty, rudy, czekoladowy i złocisty z bielą, także pinto (łaciate). Na głowie występuje duża różnorodność rysunku, tzw. maski – z reguły biała kufa i część twarzowa czaszki, reszta barwna. Włos jest dwojakiego rodzaju – tworzą go podszerstek i włos okrywowy średniej długości; bardzo gęsty, sprawia wrażenie obfitego, ale nigdy nie jest tak długi, żeby przesłaniał wyraźny rysunek linii psa.

Budowa 

• Głowa: średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia.
  • Kufa jest średniej wielkości, zwęża się stopniowo w stronę wierzchołka nosa. Koniec kufy nie jest ani szpiczasty, ani kwadratowy. Wierzchołek nosa czarny u psów szarych, płowych i czarnych. Koloru wątrobianego u psów rudych (maści miedzianej). Brązowy lub cielisty u psów maści białej. Zgryz nożycowy. Dopuszczalny jest brak zębów P1.
  • Uszy są średniej wielkości trójkątne, wysoko osadzone i zbliżone do siebie, są grube i obficie porośnięte włosiem. Koniec ucha lekko zaokrąglony, stoi prosto do góry. U husky spotykana jest różnobarwność  tęczówek .
• Oczy są brązowe lub jasnoniebieskie, przy czym często jedno może mieć inny kolor niż drugie. Są w kształcie migdała i osadzone lekko skośnie^. Oryginalną i często poszukiwaną cechą są niebieskie tęczówki.
• Szyja: średniej długości, dumnie noszona, gdy pies stoi, w kłusie szyja opuszcza się tak, że głowa noszona jest lekko do przodu, obficie owłosiona.
• Tułów: silny zwarty, linia grzbietu prosta, kłąb wyraźny, lędźwie dobrze umięśnione, zad prosty, klatka piersiowa głęboka.
  • Kończyny przednie: mocne i proste, równoległe względem siebie.
  • Kończyny tylne: średnio kątowane, mocne, uda dobrze umięśnione.

• Ogon: w kształcie lisiej kity, dobrze owłosiony, osadzony powyżej linii grzbietu i noszony w kształcie sierpowatego łuku, gdy pies ma napiętą uwagę.

Charakter

• Obecnie te radosne i towarzyskie psy zdobywają popularność jako psy rodzinne, jednak wymagają doświadczonych opiekunów, gdyż ich charakter określa się jako nieposłuszny i dominujący. Pomimo nieprzeciętnej inteligencji, husky lubi być niezależny i łatwo traci koncentrację, gdyż ciekawi go wszystko wokół. Niektórzy twierdzą, że psy tej rasy są po porostu głupie i dlatego nie da się ich wytresować – jest to dość powszechny mit. Husky po prostu nie za bardzo lubić rzeczy, które nie wynikają z jego predyspozycji, na przykład chodzić na luźnej smyczy –  wszak zostały wyhodowane, żeby ciągnąć psie zaprzęgi. Praca, aby osiągnąć rezultat w ich szkoleniu może być dłuższa niż u niektórych innych ras, ale z pewnością przyniesie efekty.

Zdrowie 

• Z reguły  husky są odporne na większość chorób i na niesprzyjające warunki pogodowe. Gorzej mogą znosić letnie upały, więc warto zapewnić im wtedy chłodniejsze miejsce do odpoczynku i wodę. Psy tej rasy nie przyswajają cynku, więc należy uwzględnić jego suplementację w ich diecie. Niedobór może spowodować problemy skórne. Ponadto zdarzają się u nich dysplazja stawów biodrowych i postępujący zanik siatkówki.

Historia

W historii mopsa można znaleźć różne hipotezy pochodzenia jego przodków. Najbardziej wiarygodna jest teoria, mówiąca o przybyciu mopsa z Chin szlakiem jedwabnym .Ta rasa, jak donoszą historycy i archeolodzy, mogła być tworzona nawet przez 1000 lat w obrębie Dworu Chińskiego. Odkrywane są szkielety mopsów w starożytnych grobowcach z niemalże każdej dynastii. Do wojen opiumowych (XIX wiek) mopsy, jak i inne chińskie rasy miniaturowe, mogli posiadać tylko przedstawiciele dworu cesarskich Chin. Za hodowlę poza murami pałacu groziła kara śmierci. Te psy pozostawały przez setki lat tajemnicą zarówno dla świata, jak i samych Chińczyków.

Wygląd

Mops posiada krępe, zwarte ciało. Wzorzec tej rasy  opisuje kufę  jako „krótką, tępą i kwadratową”. Najczęściej spotykane umaszczenie to piaskowe z czarną maską, ale dopuszczalne jest także płowe, czarne i srebrzyste.

Charakter

Pies tej rasy jest kontaktowy i towarzyski, więc źle znosi długotrwałą samotność. Wykazuje niewielki stopień posłuszeństwa. Szybko przystosowuje się do życia w rodzinie. Mops jest typowym psem do towarzystwa.

Zdrowie

Mopsy należą do grup psów brachycefalicznych (z krótkim pyskiem i spłaszczoną kufą), przez co narażone są na wiele chorób i wymagają szczególnej opieki. Z powodu specyficznej budowy ciała często cierpią na choroby serca, urazy kręgosłupa i przepuklinę pachwinową. Ze względu na zredukowaną kufę spotyka się u tej rasy problemy z oddychaniem oraz z gałkami ocznymi (za bardzo wystającymi z czaszki ).

Ważne jest częste oczyszczanie Fafli mopsa, by zapobiec dość częstemu problemowi występowania grzybicy w jego „zmarszczkach.

Historia

Współczesny border collie jest potomkiem roboczych collie trzymanych w hrabstwach na pograniczu Anglii i Szkocji W XIX wieku wyodrębniono tę rasę pod nazwą working sheepdog (pracujący owczarek). W roku 1873 w Walii odbyły się pierwsze brytyjskie zawody w zaganianiu owiec z udziałem tej rasy.

Umaszczenie

Dopuszczalne są wszystkie odmiany kolorystyczne z zastrzeżeniem braku przewagi bieli (przewaga bieli wyklucza psy z hodowli). Często występują tzw. znaczenia irlandzkie. Oczy brązowe, ciemne lub jasne. Niebieskie oczy dopuszczalne są jedynie u psów z umaszczeniem merle, podobnie jak heterochromia. U border collie występuje ponad sto odmian kolorystycznych, najczęściej spotykane to:

• black and white – czarno-biały (najpopularniejszy)
• black tricolour – czarno-biały z podpaleniami / trójkolorowy
• blue merle – niebieski marmurkowy
• blue merle tricolour – niebieski marmurkowy z podpaleniami
• chocolate and white/red – czekoladowy / brązowo-biały
• chocolate tricolour – czekoladowo-biały z podpaleniami
• chocolate merle – czekoladowy marmurkowy
• chocolate tricolour merle – czekoladowy marmurkowy z podpaleniami
• Red tri – Czerwony trikolor
• blue and white – niebiesko-biały (rozjaśniony black and white – szary)
• blue tricolour – niebiesko-biały z podpaleniami
• ee-red (australian, golden, yellow) and white – rudo-biały
• slate merle – jasnoszary marmurkowy
• slate tricolour merle – jasnoszary marmurkowy z podpaleniami
• lilac and white – liliowo-biały / rozjaśniony czekoladowy z białym
• lilac tricolour – liliowo-biały z podpaleniami
• lilac merle – liliowy marmurkowy
• lilac tricolour merle – liliowy marmurkowy z podpaleniami
• sable and white – sobolowo-biały
• brindle – występowanie pasków/pręg na sierści
• merle – umaszczenie marmurkowe
• mottled – występowanie kropek/cętek na sierści

Budowa

Border collie ma mieć proporcjonalną budowę ciała, przy czym wygląd jego wskazuje na grację i doskonałą harmonię w połączeniu z odpowiednią masą ciała. Obecnie kształtują się coraz większe podziały w kwestii wzorca między psami przeznaczonymi do wystaw a użytkowymi. Te drugie charakteryzuje lżejsza budowa ciała, mniej obfita okrywa włosowa oraz wydłużony kształt głowy.

Charakter

Uznany najbardziej inteligentną rasę psów. Jego predyspozycje wymagają, aby praca, którą wykonuje, dawała mu radość i pozwalała wykazać się inicjatywą. Uważny i podatny na szkolenie, uwielbia biegać i wykonywać zadania powierzane mu przez przewodnika. Właściciel psa powinien dysponować czasem i być osobą aktywną. Border collie potrzebuje pana o spokojnym usposobieniu, który będzie w stanie żyć z nim w harmonii i potrafić się z nim porozumieć, gdyż w przeciwnym razie border łatwo wymknie się spod kontroli. Border collie to pies szczerze oddany swojemu właścicielowi, uległy i zrównoważony. Charakter często determinuje przeznaczenie psa – psy sportowe cechuje większa uległość, niż typowo pasterskie. Jak w każdej rasie, osobniki border collie potrafią różnić się zachowaniem i charakterem, bywają psy bardzo dominujące, uległe, o słabszym i mocniejszym charakterze. Charakter szczeniaków z jednego miotu może się diametralnie różnić.

Pielęgnacja

Pielęgnacja i utrzymanie tego psa nie są kłopotliwe. Konieczne jest dostarczenie mu odpowiedniej dawki ruchu, a szczególnie zajęć umysłowych poprzez pracę z owcami czy sporty kynologiczne. Psy te są bardzo pojętne i szybko uczą się zarówno zachowań pożądanych, jak i niepożądanych, dlatego należy zadbać o ich odpowiednie szkolenie już od szczeniaka. Warto wybrać się do przedszkola dla szczeniąt, gdzie szczeniak nauczy się zachowania w grupie i zostanie socjalizowany pod okiem specjalisty od psich zachowań. Następnie można rozpocząć szkolenie agility czy frisbee, które zapewnią psu wysiłek psychiczny i fizyczny. Również nauka sztuczek zapewni wysiłek psychiczny i pomoże zbudować więź z psem.

http://www.lo4.szczecin.pl/

Historia

Jego pochodzenie budzi wątpliwości, miłośnicy jamników twierdzą, że pochodzi ze starożytnego Egiptu. Wizerunki psów o długich tułowiach i krótkich nogach pojawiły się na ścianach świątyń. Już w starożytnym Egipcie istniały liczne rasy psów, z których część uwieczniono na płaskorzeźbach i posągach świątynnych. Archeolodzy znaleźli rysunki odpowiadające jamnikowi w świątyni w Bescheb. Naukowcy jednak nie są pewni, czy w tym przypadku chodzi o jamnika, czy o podobnego psa. Pierwsze europejskie wzmianki o jamnikach pochodzą ze średniowiecznych Niemiec. W XIV wieku można było przeczytać: „Psy o krótkich nogach wchodzą o wiele łatwiej pod ziemię niż inne i są bardziej przydatne do polowań na borsuki”.

Wygląd

Jamnik występuje w trzech odmianach wielkościowych: króliczej, miniaturowej i standardowej. Wzorzec tej rasy  parametry wielkościowe i ciężar opisuje następująco:

• jamniki standardowe: obwód klatki piersiowej powyżej 35 cm, górna granica masy ciała ok.9,0 kg
• jamniki miniaturowe: obwód klatki piersiowej od 30 do 35 cm, mierzonej w wieku co najmniej 15 miesięcy
• jamniki królicze: obwód klatki piersiowej do 30 cm, mierzonej w wieku co najmniej 15 miesięcy.

Ze względu na długość i rodzaj sierści jamniki dzieli się w każdej z odmian wielkościowych na: krótkowłose, długowłose i szorstkowłose.

• Umaszczenie w tej rasie jest dopuszczalne w każdym kolorze, jednak wadą jest maść czysto czarna lub biała bez podpalania. Najczęściej występują jamniki rudobrązowe lub czarne podpalane. Jamniki szorstkowłose mają także umaszczenie dzicze.
• Waga jamnika standardowego (największej z odmian jamników) nie powinna przekroczyć 10 kg
• Przeciętna długość życia osobników tej rasy to 15 lat

Charakter

Jamniki to bardzo radosne, ruchliwe psy znane ze skłonności do ścigania małych zwierząt i ptaków. Cechuje je upór i nieustępliwość, co utrudnia ich tresurę. Szczekają wyjątkowo głośno, dlatego mają predyspozycję do bycia dobrym psem stróżującym. Znane są ze swojego przywiązania i lojalności w stosunku do właściciela. Są towarzyskie, jednak obcych traktują z rezerwą i nieufnością.

Charakter jamnika może różnić się w zależności od jego odmiany. Długowłose psy są spokojniejsze. Mają wrodzoną inteligencję odziedziczoną po spanielach. Szorstkowłose natomiast charakteryzuje odwaga terrierów.

Duża część jamników nie lubi nieznajomych ludzi i reaguje na nich szczekaniem i warczeniem. Chociaż najczęściej jamniki są bardzo energicznymi zwierzętami, zdarzają się też psy bardzo spokojne.

Zdrowie

To pies ogólnie odporny na choroby, choć u starszych osobników mogą pojawiać się problemy z kręgosłupem. Ma także skłonności do tycia, dlatego też należy karmić go specjalną karmą dla jamników. Tymczasem pielęgnacja to głównie wyczesywanie przynajmniej raz w tygodniu. W okresach linienia występujących dwa razy w roku szczotkowanie musi być częstsze. Ważne jest również czyszczenie uszu oraz regularne usuwanie kamienia nazębnego.

Historia

Yorkshire terriery powstały w połowie XIX wieku. Ich zadaniem było tępienie myszy i szczurów w domach biednych rzemieślników i robotników. Jest to mały pies wyhodowany w hrabstwie Yorkshire, na północy Wielkiej Brytanii.

Umaszczenie

Umaszczenie jest ciemne, stalowo-złote lub srebrno-złote. Włos jest jedwabisty, długi; włos kręcony i karbowany uznawany jest za wadę. Strzyżenie yorka nie zagraża odrostom, jednak może to powodować dyskwalifikację z wystawy.

Charakter

Yorki są psami skorymi do zabawy, aktywnymi. Nie są agresywne i lubią towarzystwo ludzi, tolerują dzieci. Przywiązują się do właściciela i mogą być nieufne wobec obcych. Ich szkolenie powinno być stanowcze, a zarazem delikatne.

Zdrowie

Istotną kwestią w pielęgnacji włosów u tych psów są regularne kąpiele i mycie specjalnymi środkami. Uszy ze względów higieniczno-zdrowotnych potrzebują regularnej kontroli, luźny włos musi być usuwany z ich okolic. Starsze psy cierpią czasem na zaćmę. Częstym problemem zdrowotnym u przedstawicieli tej rasy, są pozostające mleczne kły, które trzeba usuwać zabiegowo.

Historia

Jest to jedna z najstarszych ras świata. Dokładne jej pochodzenie nie jest znane, ale wiadomo, że były już znane w starożytnym Egipcie ,Rzymie i Grecji. Kwestia nazwy tej rasy nigdy nie była jednoznaczna. Psy te w starożytności zamieszkiwały Maltę, która kiedyś nazywała się Melita. Maltańczyk nigdy nie był psem pracującym, miał dotrzymywać ludziom towarzystwa.

Wygląd

Oczy: umiarkowanie duże, okrągłe, w odcieniu ciemnej ochry, z czarną oprawą.

Nos: duży, czarny, zaokrąglony.

Uszy: trójkątne, wysoko osadzone.

Ogon: długi, osadzony na linii zadu.

Sylwetka: nieco wydłużona, o prostym, mocnym grzbiecie i szerokim, mocnym zadzie.

Kończyny: krótkie, proste, równolegle ustawione, dobrze przylegające do tułowia.

Umaszczenie

Włos u maltańczyków jest bardzo długi, prosty i jedwabisty o czysto białym umaszczeniu może wystąpić kolor kości słoniowej

Charakter

Maltańczyk jest psem towarzyskim, łatwym do ułożenia i aktywnym – lubi zabawę. Toleruje osoby mu nieznane. Jest bardzo posłuszny oraz szybko się uczy. Przeciętna długość życia u maltańczyków wynosi od 14 do 16 lat.

Zdrowie

Strzyżenie tej rasy psów jest wymagane sporadycznie. Pies nie linieje, ale wymaga codziennego czesania włosa i pielęgnacji oczu. Maltańczyk może mieć skłonności do chorób uszu i zębów lub cierpieć na alergie pokarmowe.

Historia

Początki golden retrievera są nieco kontrowersyjne. Początkowo wyhodowana do udziału w polowaniach, rasa ta stała się popularną rasą psów rodzinnych. Rasa pochodzi z Wielkiej Brytanii ( Szkocja), została wyhodowana pod koniec XIX wieku. Goldeny prawdopodobnie zostały wyhodowane przez lorda Dudleya Mjoribanksa. W 1858 roku lord miał obejrzeć przedstawienie rosyjskiej grupy cyrkowej, którego główną atrakcją były pokazy kilku owczarków o żółtawej maści. Urzeczony ich umiejętnościami lord odkupił je i przywiózł do swojej posiadłości i to one miały być przodkami goldenów. Chociaż historię tę często przytacza się, gdy mowa jest o początkach rasy, większość kynologów uważa ją za mało prawdopodobną. Owczarki charakteryzują się zupełnie innymi cechami niż psy myśliwskie . Związek z tą opowieścią ma jedynie to, że pierwsze goldeny pojawiły się na wystawie pod nazwą rosyjskich retrieverów.

Wygląd

Golden retriever występuje w dwóch liniach hodowlanych, które różnią się od siebie pod względem wyglądu. Linia angielska (europejska): psy z tej linii mają jasne kremowe umaszczenie lub jasnozłote. Sierść ich jest prosta bądź falowana.

Charakter

Psy tej rasy charakteryzują się inteligencją, posłuszeństwem oraz łagodnym charakterem. Golden retrievery są energiczne, wytrzymałe i aktywne. Szybko przywiązują się do właściciela. Przyjacielskie i towarzyskie, potrzebują bliskiego kontaktu z członkami rodziny, dobrze tolerują inne zwierzęta w domostwie. Ze względu na swój karny i łagodny charakter, sprawdzają się jako towarzysze osób starszych i dzieci, wyklucza to jednak ich zastosowanie jako psów stróżujących i obronnych^. Nazwa psa nawiązuje do doskonałych umiejętności aportowania: golden retriever w wolnym tłumaczeniu oznacza „złoty aporter”. Są też przyjazne wobec dzieci.

Zdrowie

Tak aktywny pies jak golden potrzebuje sporej dziennej dawki ruchu (co najmniej 2-godzinnej). Wymaga regularnego wyczesywania – przynajmniej raz w tygodniu, a w okresie linienia codziennie. Wymaga także specjalnej uwagi w pielęgnacji uszu ze względu na ich podatność na infekcje.